God heeft van niets iets gemaakt

Uit de pagina’s van de pagina’s van The Catechism of the Catholic Church CCC 27 “ Het verlangen naar God is geschreven in het menselijk hart, omdat de mens door God en voor God is geschapen; en God houdt nooit op de mens tot zichzelf te trekken. Alleen in God zal hij de waarheid en het geluk vinden waar hij altijd naar op zoek is:

De waardigheid van de mens berust vooral op het feit dat hij geroepen is tot gemeenschap met God. Deze uitnodiging om met God te spreken, wordt aan de mens gericht zodra hij tot stand komt. Want als de mens bestaat, is dat omdat God hem door liefde heeft geschapen, en door liefde hem blijft voortbestaan. Hij kan niet volledig volgens de waarheid leven tenzij hij die liefde vrijelijk erkent en zich aan zijn schepper toevertrouwt . ‘[1]

Broeders en zusters, laten we glorie geven aan de Almachtige God, die zo’n zoetheid met de hele schepping wil delen! Hoeveel heerlijker en bevoorrechter zijn we om te genieten van de Melk en Honing die hij ons geeft. Voordat hij ons schiep, was de wereld enorm en leeg[2] . Onze liefdevolle God, die ik persoonlijk erkennen als de meester, alles heeft geschapen in bestaan ENCE . Hoe kan zo’n wezen weten waar hij moet beginnen? Hoe wist hij hoeveel melkachtige manieren te maken? Hoe zou hij de aarde van de wateren scheiden? De zon en de maan maken? Dit kon niet zomaar uit het niets zijn gebeurd. Want hoe kan niets zichzelf creëren? St. Thomas van Aquino behandelt deze kwestie vanuit zijn schrijven van de Summa Theologiae Art.1, Obj 1 “ Het lijkt erop dat creëren niets betekent om niets van niets te maken. Augustinus zegt: ‘Om zorgen te maken over wat helemaal niet bestond; maar creëren is iets maken door iets voort te brengen uit wat al was. ‘ God bracht iets groters voort dan zelfs mijn geest kan dromen, het spul waarvan de engelen die hij schiep zo’n schoonheid kunnen begrijpen. Het wonder van het zoeken naar zo’n mooie wereld en het horen van de schepper van het universum “En hij zei dat het goed was”!

Het belang van God die zegt dat “Het was goed ” , is dat De Meester van het Universum niets maakt dat niet perfect is, hij maakt niets van “overgebleven delen”. Jij, ik, de vis die je vangt voor de kust van de Java-zeeën rond Indonesië of de gewassen die je buiten de Grote Stad Riyadh kweekt, van de olijfbomen die je buiten Jeruzalem oogst, alles wat gemaakt is, is gemaakt en nog steeds wordt gemaakt is perfect in de ogen van God. Want zelfs God zelf antwoordde Job:

‘Wie is dit dat de raad met woorden zonder kennis verduistert? Omgord uw lendenen als een man, ik zal u ondervragen en u zult het me vertellen.

‘Waar was je toen ik het fundament van de aarde legde? Vertel me, als je het begrijpt. Wie heeft de afmetingen bepaald – u weet het zeker! Of wie heeft de lijn erop uitgerekt? Waarop waren de bases verzonken, of wie legde de hoeksteen ervan, toen de morgensterren samen zongen en alle zonen van God schreeuwden van vreugde?

‘Of die met deuren in de zee sloot, toen ze uit de baarmoeder barstte; toen ik wolken zijn kleed maakte, en dikke duisternis zijn inbakeren band, er grenzen voor schreef , tralies en deuren instelde en zei: ‘Tot zover zult u komen, en niet verder, en hier zullen uw trotse golven blijven’?

[3]

Gods grootheid gaat alle rijkdom van deze wereld te boven en is groter dan elke menselijke koning die op aarde heeft rondgelopen. Voor zijn liefde is het vuur het hart van sterfelijke mensen. Zijn verlangen om die liefde te delen is de reden waarom hij alle dingen heeft gemaakt. St. Thomas van Aquino bevestigt opnieuw dat “ we niet alleen de emanatie van een bepaald wezen van een bepaalde agent moeten beschouwen, maar ook de emanatie van alle wezens van de universele oorzaak, die God is; en deze uitstraling noemen we bij de naam van de schepping. Wat nu door een bepaalde emanatie gaat , wordt niet voor die emanatie verondersteld; zoals wanneer een mens wordt voortgebracht, hij niet eerder was, maar de mens is gemaakt van ‘niet-mens’ en wit van ‘niet-wit’. Als dus de emanatie van het hele universele wezen vanaf het eerste principe in aanmerking wordt genomen, is het onmogelijk dat een wezen vóór deze emanatie wordt verondersteld. Want niets is hetzelfde als geen wezen. Daarom, zoals de generatie van een mens is van het ‘niet-zijn’ dat ‘niet-mens’ is, zo is de schepping, die de emanatie van het hele wezen is, van het ‘niet-zijn’ dat ‘niets’ is.[4] Ieder van ons, mijn broers en zussen, is wonderbaarlijk door hem gemaakt. Stel je voor, je aardse moeder en vader, die je vasthoudt en ervoor zorgt dat je een mooie dekenomslag om je heen hebt. Wat koesteren ze je glimlach en die grote, mooie ogen. Hoe ze naar je gezicht kijken, de vorm van je hoofd. De knuffel dat kleine lichaam en in hun innerlijke aard, zorgen ervoor dat je beschermd en verdedigd wordt. Stel je nu God voor, hoe niemand van aangezicht tot aangezicht heeft gezien, toch heeft Hij je in zijn geest gevormd. Hij wist wat voor soort lichaam om u te geven, wist hij dat het beste cadeau s innestelen in je geest. De meeste van deze kenmerken is de prachtige ziel die hij heeft gemaakt. Deze ziel is heel kostbaar dan elke steen die hij heeft gemaakt. Het is de essentie die je fysieke lichaam tot leven brengt. Het geeft je je persoonlijkheid, je lach en je karakter als mens.  “Toen vormde de Here God de mens van stof uit de grond en blies de levensadem in zijn neusgaten; en de mens werd een levend wezen. En de Here God plantte een tuin in Eden, in het oosten; en daar plaatste hij de man die hij had gevormd. “ [5] Dezelfde geest die in de leegte en duisternis over het water zweefde, is dezelfde Geest van de Levende God die ons naar zijn beeld en voor de vervulling van vreugde in hem heeft gemaakt. Denk hier even over na. God had ons niet nodig. Hij hoefde niemand te creëren om van zijn creatie te genieten. Hij had het zonder ons kunnen doen en had vrede met zijn meesterwerk. Maar hij wilde dat iemand zijn vreugde zou delen. De vreugde wanneer je gepromoot wordt, wanneer je je eerste nakomelingen hebt, wanneer je voor het eerst zegt dat ik van je hou, wanneer je voor het eerst trouwt, maar deze vreugde is een eeuwige high, het is puur en heel lief. Maar deze “schat’ is alleen geproefd, toen we de hemel hebben bereikt en zijn in zijn Machtige Aanwezigheid in de Beatific Vision . Laten we onze tijd, talent en schat niet verspillen. Laten we de dieren en planten die onder onze hoede staan ​​niet misbruiken. Laten we geen t kwaad of verwonden van elkaar, want wij zijn allen kinderen van de Levende God. Laten we ons verheugen en dankbaar zijn voor het geschenk dat God ons heeft gegeven.

Denk na over dit citaat van een geweldige man die werd geraakt door de genade van God,

‘God heeft ons vrijelijk geschapen, zodat we hem in dit leven mogen kennen, liefhebben en dienen en voor altijd gelukkig met hem kunnen zijn. Het doel van God bij het scheppen van ons is om een ​​reactie van liefde en dienstbaarheid hier op aarde naar ons toe te trekken, zodat we ons doel van eeuwig geluk bij hem in de hemel kunnen bereiken.
Alle dingen in deze wereld zijn gaven van God, voor ons geschapen om het middel te zijn waardoor we hem beter kunnen leren kennen, hem zekerder kunnen liefhebben en hem trouwer kunnen dienen.
Dientengevolge zouden we deze gaven van God moeten waarderen en gebruiken voor zover ze ons helpen ons doel te bereiken: liefdevolle dienstbaarheid en vereniging met God. Maar voor zover alle gecreëerde dingen onze voortgang in de richting van ons doel belemmeren, moeten we ze laten gaan. ‘
– St. Ignatius van Loyola

Dank u en moge God zegen over u komen en u zijn vrede geven!

Aaron Joseph Hackett