Gjermani, pse e tradhton Birin e Zotit?

Një përgjigje e vëllait laik ndaj votës Aaron Joseph Paul Hackett | qortim | 14.09.2022

“Çohu, le të shkojmë; shikoni, tradhtari im është afër.”

Vëllezër dhe motra të Gjermanisë, oh sa qan për ju Zoti Zot! Mateu 26:41 “Pra, a nuk mund të rrini zgjuar me mua një orë? Rrini zgjuar dhe lutuni që të mos hyni në tundim; me të vërtetë fryma është e gatshme, por mishi është i dobët”. Pse e lejon Satanin në zemrat tuaja? Pse beson në Atin e Gënjeshtrave? Satani mashtroi prindërit tanë të parë[ 1], më pas nxiti zemërimin në Kain për të vrarë vëllain e tij Abelin[2], tani me votën e Hierarkisë Katolike të Gjermanisë, Satani fitoi dominimin mbi vendin e Gjermanisë!

Nuk e di se çfarë ka ndikuar te bariu i madh i Gjermanisë (Kardinali), Shkëlqesia juaj, ky nuk është ligji i Zotit të Madhërishëm! Ju, si dhe çdo njeri që i shërben Perëndisë Krijuesit tonë, e dini se sa shpirtra ka fituar Satani që nga kafshimi i frutit të ndaluar e deri më tani! Serafinëve të tij të rënë, të cilët bëjnë urdhrat e Satanait, i duhet vetëm një pikëmbështetje dhe më pas mund të fillojë puna e shkatërrimit.

Një ekstrakt nga St. Robert Bellarmine SJ, De Romano Pontifice , lib. II, kapak. 30

“Kundër kësaj: në radhë të parë, nëse heretiku do të mbetej “in actu ” [në fakt], i bashkuar me Kishën për shkak të karakterit, ai kurrë nuk do të mund të pritej apo ndahej prej saj “in actu ”, sepse personazhi është i pashlyeshëm. Por nuk ka njeri që mohon se disa njerëz mund të ndahen “in actu ” nga Kisha. Prandaj, personazhi nuk e bën heretikun të jetë “in actu ” në Kishë, por është vetëm një shenjë se ai ishte në Kishë dhe se ai duhet të kthehet tek ajo. Në mënyrë analoge, kur një dele endet e humbur në male, shenja e ngulur në të nuk e bën atë të jetë në vathë, por tregon se nga cila vath kishte ikur dhe në cilën vathë duhet të kthehet. Kjo e vërtetë ka konfirmim te Shën Thomai i cili thotë ( Përmbledhje. Theol . III, q. 8, a. 3) se ata që nuk kanë besim nuk janë të bashkuar “in actu ” me Krishtin, por vetëm potencialisht – dhe St. Thomai këtu i referohet bashkimit të brendshëm dhe jo atij të jashtëm që krijohet nga rrëfimi i besimit dhe shenjave të dukshme. Prandaj, duke qenë se personazhi është diçka e brendshme dhe jo e jashtme, sipas Shën Thomait, vetëm personazhi nuk e bashkon njeriun, “in actu ” me Krishtin.

Shkëlqesia Juaj, si mund ta lejoni këtë organ votues të vëllait tuaj Peshkop të votojë për ndryshimin e ligjeve të Zotit të Plotfuqishëm? Mësimi i Perëndisë së Plotfuqishëm ka qenë i qëndrueshëm që nga koha kur Perëndia ynë i dha ligjet Moisiut[ 3] Jezu Krishtit, duke përforcuar mësimet e urdhërimeve [4] . Zoti im, më lejoni të rifreskoj kujtesën tuaj nga Katekizmi i Kishës Katolike – KKK 1955 “Ligji “hyjnor dhe natyror”6 i tregon njeriut rrugën që duhet të ndjekë për të praktikuar të mirën dhe për të arritur qëllimin e tij. E drejta natyrore përcakton parimet e para dhe thelbësore që rregullojnë jetën morale. Ajo varet nga dëshira për Zotin dhe nënshtrimi ndaj tij, i cili është burimi dhe gjykatësi i gjithçkaje të mirë, dhe ndjenja se tjetri është i barabartë me dikë. Parimet e tij kryesore janë të shprehura në Dekalog. Ky ligj quhet “natyror”, jo në lidhje me natyrën e qenieve irracionale, por sepse arsyeja që e dekreton atë siç duhet i përket natyrës njerëzore:

Ku janë shkruar atëherë këto rregulla, nëse jo në librin e asaj drite që ne e quajmë të vërtetë? Në të është shkruar çdo ligj i drejtë; prej tij, ligji kalon në zemrën e njeriut që bën drejtësi, jo se ai migron në të, por që vendos gjurmën e tij mbi të, si një vulë në një unazë që kalon mbi dyll, pa lënë unazën. Ligji natyror nuk është gjë tjetër veçse drita e të kuptuarit e vendosur tek ne nga Perëndia; nëpërmjet tij, ne e dimë se çfarë duhet të bëjmë dhe çfarë duhet të shmangim. Zoti e ka dhënë këtë dritë ose ligj në krijim. [5]

Ashtu si Ati ynë Shën Pali i Kryqit na mëson ” “O Zot! më mëso si të shprehem. Do të doja të isha i gjithë i ndezur nga dashuria! Më shumë se kaq: do të doja të mund të këndoja himne lavdërimi në zjarr e dashurisë dhe lavdëroni mëshirat e mrekullueshme që na ka dhuruar dashuria e pakrijuar! A nuk është me të vërtetë një detyrë të falënderojmë Zotin për dhuratat e Tij? Po, me siguri, por nuk e di si. Unë dua ta bëj këtë dhe nuk di si Të biesh të fikët nga dëshira për ta dashur gjithnjë e më shumë këtë Zot të madh është pak. Të konsumosh veten për Të është pak. Çfarë të bëjmë? Ah! do të jetojmë për atë Dashnor hyjnor në një agoni të përjetshme dashurie. Por a mendo se kam thënë mjaftueshëm?Jo;do të thosha më shumë po të dija si.A e
dini se çfarë më ngushëllon disi?Të dini se Zoti ynë i madh është një e mirë e pafundme dhe se askush nuk është në gjendje ta dojë dhe ta lavdërojë Atë aq sa Ai e meriton.”

Ne i presim të gjithë krahëhapur, por nuk mund të ndryshojmë rregullat e kishës. Edhe nëse të gjitha botët thonë se Hëna është me të vërtetë Dielli dhe Dielli është me të vërtetë Hëna, ne nuk mund të lejojmë që ligji natyror të jetë kontradiktor. Mësimet e kishës katolike romake na janë përcjellë nga Jezu Krishti, Zoti ynë, te Papa i parë Shën Pjetri dhe janë përforcuar gjatë shekujve të së vërtetës. Nga Këshilli i Trentit deri te Koncili i Dytë i Vatikanit, ne duhet t’i bindemi doktrinës së shenjtë që është transmetuar përmes shkrimit dhe traditës së shenjtë! Nga Doktor Engjëllor Shën Thomas Aquinas OP thotë në shkrimin e tij në Sunna Theologica “Kjo doktrinë është urtësi mbi të gjitha urtësinë njerëzore; jo thjesht në një rend të vetëm, por absolutisht. Sepse meqenëse është pjesë e një njeriu të mençur të rregullojë dhe të gjykojë, dhe meqenëse çështjet më të vogla duhet të gjykohen në dritën e ndonjë parimi më të lartë, ai thuhet se është i mençur në çdo rend që e konsideron parimin më të lartë në atë rend: Kështu, sipas rendit të ndërtimit, ai që planifikon formën e shtëpisë quhet i mençur dhe arkitekt, në kundërshtim me punëtorët inferiorë që presin drurin dhe bëjnë gati gurët: “Si një arkitekt i mençur, unë kam hedhur themelet” ( 1 Korintasve 3:10). Përsëri, në rendin e gjithë jetës njerëzore, njeriu i matur quhet i urtë, përderisa ai i drejton veprimet e tij drejt një qëllimi të përshtatshëm: “Dituria është maturi për njeriun” (Fjalët e Urta 10:23). Prandaj, ai që e konsideron absolutisht shkakun më të lartë të gjithë universit, pra Zotin, mbi të gjitha quhet i mençur. Prandaj, urtësia thuhet se është njohja e gjërave hyjnore, siç thotë Agustini (De Trin . xii, 14). Por doktrina e shenjtë në thelb trajton Perëndinë që shihet si shkaku më i lartë – jo vetëm për aq sa Ai mund të njihet nëpërmjet krijesave ashtu siç e njohën filozofët – “Ajo që njihet nga Perëndia është e dukshme në to” (Romakëve 1:19) – por po ashtu për aq sa Ai është i njohur vetëm për Veten e Tij dhe i shpallur të tjerëve. Prandaj doktrina e shenjtë quhet veçanërisht mençuri.”

Eminenca juaj, si një shërbëtor i përulur i Zotit, ju përgjërohem që të bëni gjënë e duhur dhe të korrigjoni vëllanë tuaj peshkopë në këtë gabim. Mos lejoni që Satanai të shkatërrojë popullin e Gjermanisë dhe as të dorëzojë shpirtrat e të gjithë klerit! Drita e Zotit të Plotfuqishëm, të dhëntë forcë për të bërë gjënë e duhur dhe për ta kthyer tufën te Kryebariu, i cili është Jezusi Nazareas, i cili vdiq në kryq për të gjitha mëkatet tona! Faleminderit, eminenca juaj, që lexuat letrën time.

Një skllav i Zotit Jezu Krisht,

Aaron Joseph Paul Hackett

Vëllai pasionist Laik

---

[1] Zanafilla 3:1-7

[2] Zanafilla 4:8-12

[3] Eksodi 20:1-17

[4] Mateu 22:35-40

[5] http://www.scborromeo.org/ccc/p3s1c3a1.htm