Занҷирҳои шумо ба номи Исои Масеҳ шикастаанд!

Шикастани занҷирҳои шайтон қисми 1 Аарон Ҷозеф Пол Ҳакетт | Бахшиш/Наҷот | 22.08.2022

Ман ба шумо қудрат аз боло медиҳам

Мо бо иблис ва девҳои ӯ дар ҷанг ҳастем! Дарҳои сиёҳ кушода, лашкари ӯ бар замин озод. Гуноҳҳо дар саросари ҷаҳон содир карда мешаванд ва генералҳои ӯ таъин карда шудаанд, ки ба замин нобудӣ оваранд. Кӣ инсониятро аз ин бадии шайтонӣ наҷот медиҳад? Чӣ тавр мо нигоҳдории қонунии девҳоро бар мо вайрон мекунем?

Бародарон ва хохарон, дар хакикат дар вазъияти торик карор дорем! Воқеият ин аст, ки бисёре аз шогирдони манораҳои торик бар бадӣ озоданд. Воқеияти он чизе, ки «ҳақиқат» аст, таҳриф карда мешавад. Душманони Худо дигар пинҳон нестанд. Умед ҳаст. Исои Масеҳ дар ҷисм аз осмон омад, то марҳамати Худоро ба инсоният биёрад. Юҳанно 1:9-13 «Нури ҳақиқӣ, ки ҳар як инсонро равшан мекунад, ба ҷаҳон омад. Ӯ дар ҷаҳон буд, ва ҷаҳон ба воситаи Ӯ ба вуҷуд омад, вале ҷаҳон Ӯро нашинохт. Ӯ ба хонаи худ омад, ва мардумаш ӯро қабул накарданд. Аммо ба ҳамаи онҳое ки Ӯро қабул карданд ва ба исми Ӯ имон оварданд, Ӯ қудрат дод, ки фарзандони Худо гарданд; ки на аз хун, на аз иродаи ҷисм ва на аз иродаи инсон, балки аз Худо таваллуд шудаанд».[1] Аммо ин фарзандони Худо кистанд? Ҷавоби оддӣ, онҳое, ки Исоро ҳамчун Худованд ва Наҷотдиҳандаи худ қабул мекунанд. Саволи мураккабтар ин аст, ки онҳое, ки фарзандони Худо ҳастанд, оё боз онҳое ҳастанд, ки барои як ҳадафи махсус интихоб шудаанд? Бале бародарон, ин ҳамон касест, ки ҳар рӯз бо шайтон ва девҳои ӯ дар сафи пеши ҷанг меравад. Мо дар бораи онҳо намешунавем, зеро аксарияти инсоният бовар надоранд, ки мо дар ҷанг ҳастем! Аз ин бехабарӣ, агар интихоби рӯҳи инфиродӣ ё ҳамчун як гурӯҳ дар ҷомеа бошад, онҳо шайтонро мешӯянд, зеро ӯ шӯхӣ аст. Бадтараш, ӯ вуҷуд надорад!

Аз мақомоти таълимии калисои католикии Рум CCC 976 «Эътиқоди расул имонро ба бахшидани гуноҳҳо на танҳо бо имон ба Рӯҳулқудс, балки бо имон ба калисо ва муоширати муқаддасон низ алоқаманд мекунад. Маҳз вақте ки ӯ Рӯҳулқудсро ба расулонаш дод, Масеҳи эҳёшуда қудрати илоҳии худро барои бахшидани гуноҳҳо ба онҳо дод: «Рӯҳулқудсро қабул кунед, агар гуноҳҳои касеро бибахшед, бахшида мешаванд; ҳар гуна, онҳо нигоҳ дошта мешаванд.”[2]  Ин хати вориси одамони муқаддас, ки бар зидди Люсифер ҷанг кардааст, ду ҳазору бисту ду сол давом кард! Аз Ҳавории Масеҳ то коҳине, ки қурбонии муқаддаси масҷидро дар калисои католикии шумо пешкаш мекунад, қӯшунҳо дар сафи пеш ҳастанд! Ҳар як коҳин экзоксисти расмӣ нест, усқуф, ки бар ин епархияҳо масъул аст, шахси махсусе дорад, ки барои ин нақш интихоб шудааст. Он чизе ки ҳар як кардинал, епископ, коҳин дорои қудрати бахшидани гуноҳҳост! Фаҳмидани ин хеле муҳим аст, зеро доштани қудрати бахшидани гуноҳҳо ин аст, ки чӣ тавр қудрати Худо тавассути ин одамон интиқол дода мешавад, то “юғи шайтонро шикаст” [3].

Ҳар гуноҳе, ки мо дар ин ҳаёт содир мекунем, як пайванди қонунист, ки мо онро ба шайтон медиҳем [4]. Аз бемориҳои ҷисмонӣ ба монанди артрит (таъсири ҷисмонии набахшидан) то гуноҳҳои шахсӣ ба монанди Мағрурӣ , эътиқод ба динҳо ва фалсафаҳои бардурӯғ ( яъне . moonies , динҳои асри нав), амалҳои хурофотӣ ба монанди ESP, гороскопҳо, пешгӯии оянда бо истифода аз ҷодуи торик. Гуноҳҳои ҷинсӣ, аз қабили порнография, таҳқири кӯдакон, фиребҳои ҷинсӣ, ҷалби ҳамҷинсҳо. Рӯҳҳои тарс ва фобия ҳамаи инҳо дар он реша доранд, ки мо дар ҳаёти худ чӣ гуна гуноҳҳоро содир кардем. Аз катехизми Шӯрои Трент омори “Дар рӯҳҳои парҳезгорӣ, ки ба ин муқаддасот бо садоқат наздик мешаванд, оромии амиқ ва оромии виҷдон, дар якҷоягӣ бо шодии бебаҳои рӯҳ, ин мусолиҳаро ҳамроҳӣ мекунанд. Зеро ҳеҷ гуноҳе нест, новобаста аз он ки бузург ё даҳшатнок бошад, ки онро бо муқаддасоти тавба бартараф карда наметавонад ва он на танҳо як бор, балки такрор ба такрор нест. Дар ин бора Худи Худо ба воситаи паёмбар чунин мегӯяд: Агар шарир барои ҳамаи гуноҳҳои худ тавба кунад ва тамоми аҳкоми Маро риоя кунад, ва доварӣ ва адолатро ба ҷо оварад, зинда хоҳад монд ва намемирад ва ман тамоми шароратҳои содиркардаи худро ба ёд наоварад. Ва Юҳанно мегӯяд: Агар мо ба гуноҳҳои худ иқрор шавем; Ӯ амин ва одил аст, то гуноҳҳои моро биомурзад; ва андаке баъд, ӯ илова мекунад: «Ҳар кӣ гуноҳ кунад, ҷуз гуноҳе нест, мо дар назди Падар, Исои Масеҳи одил ҳимоятгар дорем; зеро ки Ӯ кафорати гуноҳҳои мост; ва на танҳо барои гуноҳҳои мо, балки барои гуноҳҳои тамоми ҷаҳон».[5]

Биёед қисми якумро бо дуое хотима диҳем, ки онро Падари Муҳтарам Габриэл Аморт навиштааст[6]

Дуо барои озодии худ

Падари муқаддас, Худои тавоно ва меҳрубон, ба номи Исои Масеҳ ва ба воситаи шафоати Марями бокира, Рӯҳулқудсро бар ман бифирист; бигзор Рӯҳи Худованд бар ман фуруд ояд, маро шакл диҳад, маро шакл диҳад, маро пур кун, маро бишнав, маро истифода барад, маро шифо бахш, тамоми қувваҳои бадро аз ман дур кун, онҳоро нест кун, онҳоро нест кун, то ки ман сиҳат шавам ва некӣ кунед. Ҳама ҷодуҳо, ҷодугарӣ, ҷодуи сиёҳ, оммаҳои сиёҳ, чашми бад, галстукҳо, лаънатҳо, ҳамлаи шайтонӣ, моликияти шайтонӣ, васвоси шайтонӣ ва ҳама чизҳои бадиро аз ман дур кун; гуноҳ, ҳасад, ҳасад, хиёнат, ихтилоф, нопокӣ, ошиқӣ; бемориҳои ҷисмонӣ, равонӣ, ахлоқӣ, рӯҳонӣ ва диаболӣ. Хамаи ин бадихоро дар дузах бисузед то дигар ба ман ва дигар махлуки дунё даст назананд. Ба номи Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳ, ба воситаи шафоати Марями покдоман, ман ба ҳама рӯҳҳои нопок, ба ҳама ҳузурҳое, ки маро озор медиҳанд, амр медиҳам ва амр медиҳам, ки маро фавран тарк кунанд, маро ҳатман тарк кунанд ва аз ҷониби Сент Микоил занҷирбанд карда шаванд. Архангел, аз ҷониби Ҷабраил, аз ҷониби Рафаэл, аз ҷониби фариштаи муҳофизи ман, дар зери пошнаи бокираи покдоман кӯфта, ба вартаи абадӣ биравад. Ба ман, эй Падар, имони зиёд, шодмонӣ, саломатӣ, осоиштагӣ ва ҳама файзҳоеро, ки ба ман лозим аст, деҳ. Худованд Исо хуни гаронбаҳои Ту бар ман бод. омин.

Худованд хамаи шуморо нигахбон бошад,

Аарон Ҷозеф Пол Ҳакетт

Бародар Лай Passionist

---

[1]Юҳанно 1 RSVCE (Иловаи версияи стандартии католикӣ

[2]CCC-КАТЕКИЗМ НАШРИ ДУЮМИ КАЛЛИСИ КАТОЛИКЙ

[3]CCC 977 Худованди мо омурзиши гуноҳҳоро ба имон ва таъмид бастааст: “Ба тамоми ҷаҳон биравед ва ба тамоми махлуқот башорат диҳед. Ҳар кӣ имон дорад ва таъмид ёбад, наҷот хоҳад ёфт. “Таъмид аввалин ва асосии бахшоишҳои гуноҳон аст. гуноҳҳо барои он ки моро бо Масеҳ, ки барои гуноҳҳои мо мурд ва барои сафедкунии мо эҳьё шуд, муттаҳид мекунад, то ки «мо низ дар ҳаёти нав роҳ равем.

[4] Дуои наҷот аз ҷониби Фр. Чад Риппергер , PhD Sensus Traditonis Press

[5]http://www.catholicapologetics.info/thechurch/catechism/Holy7Sacraments-Penance.shtml

[6]Fr. Габриэл Аморт – Иблис аз ман метарсад