Bóg stworzył coś z niczego

Ze stron kart Katechizmu Kościoła Katolickiego CCC 27 „ Pragnienie Boga jest zapisane w ludzkim sercu, ponieważ człowiek jest stworzony przez Boga i dla Boga; i Bóg nigdy nie przestaje przyciągać człowieka do siebie. Tylko w Bogu odnajdzie prawdę i szczęście, którego nigdy nie przestaje szukać:

Godność człowieka opiera się przede wszystkim na tym, że jest powołany do komunii z Bogiem. To zaproszenie do rozmowy z Bogiem jest skierowane do człowieka, gdy tylko on powstanie. Bo jeśli człowiek istnieje, to dlatego, że Bóg stworzył go przez miłość, a przez miłość nadal go utrzymuje. Nie może żyć w pełni zgodnie z prawdą, chyba że dobrowolnie uzna tę miłość i powierzy się swojemu stwórcy ”.[1]

Bracia i Siostry, oddajmy Chwałę Wszechmogącemu Bogu, który pragnie dzielić taką słodycz z całym stworzeniem! O ileż bardziej jesteśmy wspaniali i uprzywilejowani, aby cieszyć się Mlekiem i Miodem, które On nam daje. Zanim nas stworzył, świat był ogromny i pustki[2] . Naszego kochającego Boga, który ja osobiście potwierdzić jako Master Craftsman, stworzył wszystko w istnieć ence . Skąd taka istota może wiedzieć, od czego zacząć? Skąd on wiedział, ile mlecznych sposobów zrobić? Jak zamierza oddzielić ziemię od wód? Making the Sun and the Moon? To nie mogło się po prostu wydarzyć z niczego. Bo jak nic nie może się stworzyć? Święty Tomasz z Akwinu podjął tę kwestię w swoim artykule Summa Theologiae Art. 1, Obj 1 „ Wydaje się, że tworzenie nie polega na tworzeniu niczego z niczego. Albowiem Augustyn mówi: „Obawiać się o to, co w ogóle nie istniało; ale tworzenie to tworzenie czegoś poprzez wydobywanie czegoś z tego, co już było ”. Bóg przyniósł coś większego, niż nawet mój umysł może marzyć, o czymś, co stworzyli Aniołowie, którzy rozumieją takie piękno. Cud szukania tak pięknego świata i słuchania twórcy wszechświata „I powiedział, że to było dobre”!

Znaczenie, jakie Bóg mówi, że „było dobre ” , jest to, że Mistrz Wszechświata nie robi niczego, co nie jest doskonałe, nie robi niczego z „resztek”. Ty, ja, ryby, które łowisz u wybrzeży Morza Jawskiego w Indonezji lub uprawy, które zbierasz poza Wielkim Miastem Rijad, z drzew oliwnych, które zbierasz poza Jeruzalem, wszystko , co zostało zrobione, jest zrobione i nadal jest uczyniony, jest doskonały w oczach Boga. Bo nawet sam Bóg odpowiedział Hiobowi,

„Kim jest to, co zaciemnia radę słowami bez wiedzy? Przepnij biodra jak mężczyzna, przesłucham cię, a ty mi oznajmisz.

„Gdzie byłeś, kiedy położyłem podwaliny ziemi? Powiedz mi, jeśli rozumiesz. Kto określił jego pomiary – na pewno wiesz! Lub kto rozciągnął na nim linię? Na czym zostały zatopione podstawy lub kto położył kamień węgielny, gdy gwiazdy poranne śpiewały razem, a wszyscy synowie Boży krzyczeli z radości?

„Albo którzy zamykają się na morzu drzwiami, kiedy wypływają z łona; kiedy uczyniłem obłoki szatą, a gęstą ciemność oplotem , i wyznaczyłem mu granice, i ustawiłem pręty i drzwi, i powiedziałem: „A tak daleko przyjdziesz, i nie dalej, a tu twoje dumne fale pozostaną”?

[3]

Wielkość Boga przekracza wszelkie bogactwo tego świata i jest większa niż jakikolwiek ludzki król, który chodził po ziemi. Albowiem Jego Miłość jest ogniem, który rozpala serce śmiertelnych ludzi. Jego pragnienie dzielenia się tą miłością jest powodem, dla którego stworzył wszystkie rzeczy. Święty Tomasz z Akwinu ponownie potwierdza, że ​​„ musimy wziąć pod uwagę nie tylko emanację konkretnej istoty od konkretnego przedstawiciela, ale także emanację całej istoty z uniwersalnej sprawy, którą jest Bóg; i tę emanację nazywamy imieniem stworzenia. Otóż ​​to, co przebiega przez konkretną emanację , nie jest z góry związane z tą emanacją; jak wtedy, gdy człowiek się rodzi, nie był wcześniej, ale człowiek jest stworzony z „nie-człowieka”, a biały z „nie-białego”. Dlatego jeśli rozważymy emanację całej istoty uniwersalnej z pierwszej zasady, niemożliwe jest, aby przed tą emanacją założyć jakąkolwiek istotę. Bo nic nie jest tym samym, co brak bytu. Dlatego, ponieważ pokolenie człowieka pochodzi z „nie-bytu”, który jest „nie-człowiekiem”, tak więc stworzenie, które jest emanacją wszelkiego bytu, pochodzi z „nie-bytu”, który jest „niczym”.[4] Każdy z nas, moi bracia i siostry, został przez niego cudownie stworzony. Wyobraź sobie, że twoja ziemska matka i ojciec trzymają cię, upewniając się, że otacza cię piękny koc. Jak pielęgnują twój uśmiech i te duże, piękne oczy. Jak patrzą na twoją twarz, kształt głowy. Uścisk tego malutkiego ciała i jego wewnętrzna natura, zapewniają, że jesteś chroniony i broniony. Teraz wyobraź sobie Boga, jak nikt nie widział twarzą w twarz, a jednak ukształtował cię w swoim umyśle. Wiedział, jakie ciało ci dać, znał najlepsze dary, które można wszczepić w twój umysł. Najbardziej z tych cech jest piękna dusza, którą stworzył. Ta dusza jest bardzo cenna niż każdy kamień, który stworzył. Jest to esencja, która ożywia twoje ciało fizyczne. Daje ci twoją osobowość, śmiech i charakter jako istoty ludzkiej.  „Wtedy Pan Bóg uformował z ziemi człowieka z pyłu i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia; i człowiek stał się żywą istotą. I Pan Bóg zasadził ogród w Edenie na wschodzie; i tam umieścił człowieka, którego stworzył. ” [5] Ten sam duch, który unosił się nad wodą w pustce i ciemności, jest tym samym Duchem Żywego Boga, który stworzył nas na swój obraz i dla spełnienia radości w Nim. Pomyśl o tym przez chwilę. Bóg nas nie potrzebował. Nie musiał nikogo tworzyć, aby czerpać radość ze swojego dzieła. Mógłby się bez nas obejść i zachować spokój ze swoim arcydziełem. Ale chciał, aby ktoś miał udział w jego radości. Radość z awansu, kiedy masz pierwsze potomstwo, kiedy po raz pierwszy mówisz, że Cię kocham, kiedy bierzesz ślub, ale ta Radość jest wiecznym haju, jest czysta i bardzo słodka. Ale ten „miód” smakuje dopiero wtedy, gdy dotrzemy do Nieba i będziemy w Jego Potężnej Obecności w Wizji Błogosławionej . Nie marnujmy naszego czasu, talentu i skarbu. Nie nadużywajmy zwierząt i roślin, które są pod naszą opieką. Niech nas nie t szkody lub zranić siebie nawzajem, bo wszyscy jesteśmy dziećmi Boga Żywego. Radujmy się i bądźmy wdzięczni za dar, który Bóg nam dał.

Zastanów się nad tym cytatem cudownego człowieka, którego dotknęło Miłosierdzie Boże,

„Bóg dobrowolnie nas stworzył, abyśmy mogli poznać, kochać i służyć Mu w tym życiu i cieszyć się z Niego na zawsze. Celem Boga w stworzeniu nas jest wyciągnięcie od nas odpowiedzi miłości i służby tutaj na ziemi, abyśmy mogli osiągnąć cel wiecznego szczęścia z Nim w niebie.
Wszystkie rzeczy na tym świecie są darami Boga, stworzonymi dla nas, abyśmy mogli lepiej Go poznać, kochać Go bardziej i służyć Mu wierniej.
W związku z tym powinniśmy doceniać i wykorzystywać te dary Boże, o ile pomagają nam one osiągnąć nasz cel, jakim jest kochanie służby i zjednoczenie z Bogiem. Ale o ile jakiekolwiek stworzone rzeczy utrudniają nasz postęp w kierunku naszego celu, powinniśmy pozwolić im odejść. ”
– Św. Ignacy Loyola

Dziękuję i niech Bóg was błogosławi i obdarzy swoim pokojem!

Aaron Joseph Hackett