God het iets uit niks gemaak

Vanaf die bladsye van die kategismus van die Katolieke Kerk CCC 27 “ Die begeerte na God is geskrywe in die menslike hart, omdat die mens deur God en deur God geskape is; en God hou nooit op om die mens na homself te trek nie. Alleen in God sal hy die waarheid en geluk vind waarna hy nooit ophou soek nie:

Die waardigheid van die mens berus veral op die feit dat hy geroep is om met God te kommunikeer. Hierdie uitnodiging om met God te praat, word aan die mens gerig sodra hy tot stand kom. Want as die mens bestaan, is dit omdat God hom deur liefde geskep het, en deur liefde hom voortbestaan. Hy kan nie ten volle volgens die waarheid lewe nie, tensy hy die liefde vryelik erken en aan sy skepper toevertrou . ‘[1]

Broers en susters laat ons die heerlikheid gee aan die Almagtige God wat graag soetigheid met die hele skepping wil deel! Hoeveel wonderliker en bevoorregter is ons nie om te geniet in die melk en heuning wat hy ons gee nie. Voordat hy ons geskep het, was die wêreld groot en nietig[2] . Ons liefdevolle God, wat ek persoonlik erken as die meester vakman, geskep alles in bestaan dige . Hoe kan so ‘n wese weet waar om te begin? Hoe het hy geweet hoeveel melkerige maniere hy moes doen? Hoe hy die aarde van die waters sou skei? Die son en die maan maak? Dit kon nie net uit niks gebeur het nie. Want hoe kan niks homself skep nie? St. Thomas Aquinas behandel hierdie kwessie uit sy skrywe van die Summa Theologiae Art.1, Obj 1 “ Dit wil voorkom asof om te skep, niks uit niks is nie. Want Augustinus sê: “Om bekommerd te wees oor wat glad nie bestaan ​​het nie; maar om te skep is om iets te maak deur iets voort te bring uit wat reeds was. ‘ God het iets groter gebring as wat selfs my gedagtes kan droom, die dinge wat die engele wat hy geskep het, sulke skoonheid kan verstaan. Die wonder om na so ‘n pragtige wêreld te soek en die skepper van die heelal te hoor “En hy het gesê dit was goed”!

Die belangrikheid daarvan dat God sê dat dit ‘goed was ‘ , is dat die Meester van die Heelal niks maak wat nie perfek is nie; hy maak niks uit ‘n oorskietgedeelte nie. U, ek, die visse wat u vang van die kus van die Java-seë rondom Indonesië of die gewasse wat u buite die Groot Stad van Riaad opwek, van die olyfbome wat u buite Jerusalem oes, word alles gemaak. en word voortdurend gemaak, is volmaak in die oë van God. Want selfs God het Job geantwoord:

‘Wie is dit wat raad verduister deur woorde sonder kennis? Gord jou heupe soos ‘n man, ek sal jou ondervra, en jy moet my dit verklaar.

‘Waar was jy toe ek die aarde gelê het? Sê my as u begrip het. Wie het die metings daarvan bepaal – sekerlik weet jy! Of wie het die lyn daarop gestrek? Op wat is sy basisse gesink, of wie het sy hoeksteen gelê, toe die môresterre saam gesing het en al die seuns van God van blydskap geskreeu het?

‘Of wie met deure in die see toegemaak het toe dit uit die baarmoeder uitgebars het; toe ek die kledingstuk en die duisternis van sy wolk die wolke gemaak het en die grense daarvoor voorgeskryf het, en ek het tralies en deure gesit en gesê: ‘So ver moet u kom en nie verder nie; en hier sal u trotse golwe bly bly’?

[3]

God se grootsheid is bo al die rykdom van hierdie wêreld en groter as enige menslike koning wat die aarde bewandel het. Want sy liefde is die vuur wat die hart van sterflike mense aansteek. Sy begeerte om daardie liefde te deel is die rede waarom hy alle dinge geskep het. St. Thomas Aquinas bevestig weer dat “ ons nie net die uitstraling van ‘n bepaalde wese van ‘n bepaalde agent moet oorweeg nie, maar ook die uitkoms van almal uit die universele saak, wat God is; en hierdie uitstraling wat ons met die naam skepping aanwys. Wat nou deur ‘n bepaalde uitstraling voortspruit , word nie van die vooraanstaande veronderstelling aanvaar nie; soos wanneer ‘n man verwek word, was hy nie vantevore nie, maar die mens is gemaak van ‘n nie-man, en wit van “nie-wit.” As daar dus na die uitstraling van die totale universele wese vanuit die eerste beginsel gekyk word, is dit onmoontlik dat enige wese voor hierdie uitkoms voorveronderstel moet word. Want niks is dieselfde as geen wese nie. Daarom, soos die opwekking van ‘n mens uit die ‘nie-wese’ wat ‘die nie-mens’ is, is, so is die skepping, wat die uitstraling van alle wese is, van die “nie-wese” wat “niks” is.[4] My broers en susters is elkeen van ons wonderlik gemaak. Stel jou voor, jou aardse moeder en vader hou jou vas en sorg dat jy ‘n pragtige kombers om jou draai. Hoe hulle jou glimlag koester en daardie groot, mooi oë. Hoe hulle na u gesig, die vorm van u kop, kyk. Maak ‘n drukkie met daardie klein lyfie en in hul innerlike aard, sorg dat jy beskerm en beskerm word. Dink nou aan God, hoe niemand van aangesig tot aangesig gesien het nie, en tog het Hy u in sy gedagtes gevorm. Hy het geweet watter soort liggaam aan jou gee, het geweet dat hy die beste geskenk is om te plant in jou gedagtes. Die meeste van hierdie kenmerke is die pragtige siel wat hy gemaak het. Hierdie siel is baie kosbaar as enige klip wat hy gemaak het. Dit is die essensie wat u liggaamlike liggaam lewendig maak. Dit gee jou jou persoonlikheid, jou gelag en jou karakter as mens.  “Toe vorm die Here God die mens van stof uit die aarde en blaas die asem van die lewe in sy neusgate; en die mens het ‘n lewende wese geword. En die Here God het ‘n tuin geplant in Eden in die ooste; en hy het die man wat hy gevorm het, daar gesit. “ [5] Dieselfde gees wat in die leemte en duisternis oor die water gesweef het, is dieselfde Gees van die Lewende God wat ons na sy beeld gemaak het en om die vreugde in Hom te verheug. Dink daaraan vir ‘n persoonlike sekonde. God het ons nie nodig gehad nie. Hy hoef niemand te skep om sy skepping te geniet nie. Hy kon sonder ons gedoen het en in vrede met sy meesterstuk gegaan het. Maar hy wou hê dat iemand in sy Joy moes deel. Die vreugde as jy bevorder word, as jy jou eerste nakomeling het, as jy eers sê dat ek lief is vir jou, as jy eers trou, maar hierdie vreugde is ‘n ewige hoogtepunt, dit is suiwer en baie lief. Maar hierdie ‘skat’ word eers geproe as ons die hemel bereik het en in sy Mighty Presence in die Beatific Vision is . Laat ons nie ons tyd, talent en skat mors nie. Laat ons nie die diere en plante onder ons sorg misbruik nie. Laat ons nie t skade of beseer mekaar, want ons is almal kinders van die Lewende God. Laat ons ons verheug en dankbaar wees oor die gawe wat God ons gegee het.

Besin oor hierdie aanhaling van ‘n wonderlike man wat geraak is deur die genade van God,

“God het ons vrylik geskape sodat ons Hom kan ken, liefhê en dien in hierdie lewe en vir altyd gelukkig wees met Hom. Die doel van God om ons te skep is om ‘n reaksie van liefde en diens hier op aarde van ons te haal, sodat ons ons doelwit om ewige geluk met hom in die hemel te bereik, kan bereik.
Al die dinge in hierdie wêreld is gawes van God wat vir ons geskep is, om die manier te wees waarop ons hom beter kan leer ken, hom met sekerheid kan liefhê en hom meer getrou kan dien.
As gevolg hiervan, moet ons hierdie gawes van God waardeer en gebruik in soverre dit ons help om ons doel te hê om lief te hê aan diens en om met God te verenig. Maar in soverre enige geskape dinge ons vordering na ons doel belemmer, moet ons hulle laat gaan. ”
– St. Ignatius van Loyola

Dankie en mag God seën oor u kom en u vrede gee!

Aaron Joseph Hackett